HISTORIA SZACHÓW (10)

Wilhelm Steinitz przez osiem lat był szachowym mistrzem świata trzykrotnie broniąc tytułu. W 1894 r. przegrał jednak z młodym niemieckim mistrzem – Emanuelem Laskerem.

Lasker urodził się w 1868 r. w Barlinku (miasto na północ od Gorzowa Wielkopolskiego), który wówczas należał do Prus, w ubogiej rodzinie kantora miejscowej synagogi. Od dziecka przejawiał niezwykłe zdolności matematyczne. Rodzice szybko zdecydowali o zapewnieniu synowi odpowiedniego wykształcenia w stolicy Prus – Berlinie. Lasker poza osiągnięciem mistrzostwa w szachach stał się wybitnym erudytą, doktorem filozofii i matematyki. Poza szachami grywał z sukcesami w brydża.

Lasker był mistrzem świata aż przez 27 lat. W latach 1896-1910 pięciokrotnie bronił tytułu mistrza. Nadzieje na mecz o mistrzostwo świata z Laskerem miał najlepszy Polak w historii szachów: Akiba Rubinstein. Mecz nie doszedł do skutku m. in. z powodu wybuchu I wojny światowej.

Lasker znany był z psychologicznego podejścia do szachów. Potrafił wybierać posunięcia słabsze, ale bardziej zaskakujące przeciwnika. Wniósł spory wkład w teorię debiutów szachowych.