HISTORIA SZACHÓW (13)

Na początku XX wieku do czołówki światowej dołączył jeszcze jeden szachista: Akiba Rubinstein.

Akiba urodził się najprawdopodobniej w 1882 roku w rodzinie polskich Żydów w Stawiskach koło Łomży. Jego ojciec – skromny nauczyciel – zmarł przed jego urodzeniem. W wieku kilkunastu lat poznał szachy. Mając szesnaście lat porzucił naukę w szkole rabinicznej, do której zapisali go dziadkowie i chciał zostać zawodowym szachistą. Najpierw mieszkał w Białymstoku, a potem przeniósł się do Łodzi, gdzie przystąpił do Łódzkiego Towarzystwa Zwolenników Gry Szachowej i gdzie prawdopodobnie poznał spokrewnionego z nim Artura Rubinsteina, który stał się wybitnym pianistą.

Od około 1910 roku należy zaliczyć Rubinsteina do ścisłej światowej czołówki. W 1912 roku wygrał pięć wielkich turniejów z rzędu. Miał nadzieję na mecz o mistrzostwo świata z Laskerem, który nie doszedł do skutku najpierw z powodu braku finansów młodego Akiby, a później z powodu wybuchu Wielkiej Wojny. Po wojnie reprezentował odrodzoną Polskę w licznych turniejach i olimpiadach szachowych. Zaprzestał gry turniejowej w 1932 roku.

W 1926 roku wyjechał z Polski do Niemiec, a potem przeniósł się do Belgii. Zachował jednak polskie obywatelstwo. Zmarł w 1961 r. w Antwerpii.

Rubinstein był mistrzem gry końcowej – zwłaszcza końcówek wieżowych. Wniósł sporo do teorii debiutowych. Jego nazwiskiem zostały nazwane warianty Obrony Nimzowitscha, Obrony Francuskiej i Gambitu Hetmańskiego.