HISTORIA SZACHÓW (6)

Od czasu międzynarodowego turnieju w Londynie w 1851 r. za najlepszego szachistę świata uznawano Niemca Adolfa Anderssena.

Anderssen urodził się w 1818 roku we Wrocławiu. Studiował matematykę i filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. Po studiach był nauczycielem matematyki.

W 1846 r. podjął współpracę z czasopismem szachowym, a w 1848 r. zremisował w meczu z uznanym szachistą: Danielem Harrwitzem.

U początku swej kariery rozegrał dwie partie, które przyniosły mu sławę. Pierwsza z nich, rozegrana towarzysko z Lionelem Kieseritzkym w przerwie turnieju w Londynie, została nazwana „Nieśmiertelną”. Druga rozegrana rok później z Jeanem Dufresne została nazwana „Wiecznozieloną”.

Anderssen osiągnął wiele sukcesów podczas turniejów w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XIX wieku.

Zmarł w 1879 roku w rodzinnym Wrocławiu. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Ślężnej, a po likwidacji cmentarza grób przeniesiono na Cmentarz Osobowicki, gdzie znajduje się do dziś.